OSŁONICE

Gromady:

   ·         ogonice

   ·         żachwy

   ·         sprzągle

Liczny podtyp strunowców, zwierzęta morskie, osiadłe, żyjące często w koloniach. cechy charakterystyczne dla strunowców występują tylko w rozwoju zarodkowym i larwalnym. Tylko larwy mają ogon i na jego terenie znajdują się struna grzbietowa i cewka nerwowa. Kiedy larwa przechodzi metamorfozę odrzuca ogon i traci 3 cechy strunowca. Jedyną cechą jako zachowują jest gardziel  tj. kosz skrzelowy.

ü  osłonice nie maja szkieletu w postaci struny grzbietowej, tylko szkielet zewnętrzny, to płaszcz zewnętrzny zwany tuniką z wielocukru tzw. TUNICYNY – o budowie podobnej do celulozy; płaszcz ten co jakiś czas odrzucają, co umożliwia wzrost

TUNICYNA to cukier niestrawny, co zapewniło ochronę przed drapieżcami.

ü  ogonice to neotoniczne larwy, bo neotomia to zdolność do rozmnażania płciowego postaci larwalnych  

ü  ogonice, bo mają ogony zachowane przez całe życie

Układ krwionośny

ü  otwarty

ü  jest tu serce, tłoczy krew średnio co 10 skurczów to w jedną to w drugą stronę

ü  osłonice mają krew wielokolorową

ü  nie ma tu żył i tętnic, bo pełnią te rolę naprzemiennie

Układ wydalniczy

ü  Brak układu wydalniczego; wydalają całą powierzchnią ciała, bądź przechowują metabolity do końca życia

Układ nerwowy

ü  układ nerwowy u dorosłej osłonicy to pojedynczy zwój nerwowy położony w okolicy gardzieli

ü  osłonice to filtratory; gardziel mają zbudowaną jak u lancetnika = kosz skrzelowy. Woda wpływa przez tzw. syfon wlotowy, a wypływa przez wylotowy

Rozmnażanie

ü  są rozdzielnopłciowe, zapłodnienie zewnętrzne

ü  rozwój złożony, u niektórych np. u SPRZĄGLI występuje przemiana pokoleń