REPLIKACJA

Musi zajść przed każdym podziałem komórkowym. DNA musi się podwajać, bo każda komórka ma taki sam DNA i w takiej samej ilości. Jest możliwa dzięki:

    1)      Zasadzie komplementarności

    2)      Faktowi, że DNA jest 2 niciowe

Replikacja jest procesem, w którym zdarzają się błędy. Jeśli zdarzy się błąd to jest wycinany, a jeśli tak się nie stanie to jest mutacja.

Ponieważ występuje błąd w DNA będzie się powielał i będzie trwał w czasie.

Replikacja składa się z 3 etapów:
- inicjacja – początek rozpoczęcie
- elongacja – wydłużanie, trwanie łańcucha
- germinacja – zakończenie procesu

INICJACJA

Enzym helikaza nazywa wiązania wodorowe na jednym końcu cząsteczki tworząc tzw. Widełki replikacyjne. Rozsuwa 2 łańcuchy, proces ten będzie się pogłębiał.

Enzym polimeraza DNA (enzym z grupy ligaz) dobudowuje łańcuch polimerowy tylko w jedną stronę i biegnie on od 5’ do 3’, a matryca do jego stworzenia jest łańcuch biegnący w stronę przeciwną. Drugi łańcuch tworzony jest małymi fragmentami (fragmenty Okazaki).Druga syntetyzowana nić jest to nić opóźniona, a nić syntetyzowana w sposób ciągły to nić wiodąca.

Nić jest opóźniona, ponieważ synteza łańcucha zaczyna się od odcinka składającego się z kilku nukleotydów. Odcinek ten ulegnie później wygięciu. W przypadku syntetyzowania łańcucha ciągłego starter jest jeden, a na drugim łańcuchu jest wiele starterów, które muszą być odcięte następnie jest zszywanie tych fragmentów przez enzymy z grupy ligaz.

Ponieważ cząsteczki DNA są duże osiągające nawet metr. Dlatego taka synteza byłaby zbyt długotrwała. Starter replikacji (miejsce inicjacji, replikacji rozpoczyna się w wielu miejscach, czyli jest wiele miejsc inicjacji, replikacji). Prokariotyczny DNA jest mały i ma tylko 1 miejsce inicjacji replikacji.

Replikacja jest procesem syntezy – anabolizm. W replikacji biorą udział 3 fosforany nukleozydów energia tych dwóch wiązań przyniesionych przez nukleotydy służy do powstania wiązań wodorowych i diestrowych. W przypadku  replikacji sam substrat jest źródłem energii.

Replikacja semikonserwatywna (półzachowawcza), bo w każdej nowo powstałej cząsteczce jedna nić jest ze starej cząsteczki, a druga jest na nowo syntetyzowana. Jest to najczęstszy typ replikacji.

Replikacja konserwatywna(zachowawcza) nowa cząsteczka ma dwie nici nowo syntetyzowane, a druga jest zbudowana ze starych nici.

Replikacja przypadkowa – powielaniu ulegają tylko pewne fragmenty w obu łańcuchach.

Życzenia :)

Zdrowych, pogodnych, spędzonych w gronie najbliższych Świąt Bożego Narodzenia, bogatego Mikołaja oraz szampańskiej zabawy Sylwestrowej wszystkim czytelnikom 
życzy Adrian :) :)  

GENETYKA

Genetyka – jest to nauka o dziedziczności i zmienności organizmów.

Materiałem genetycznym wszystkich żywych organizmów jest DNA, wyjątkiem są wirusy które mogą mieć materiał genetyczny w postaci RNA, ale wirusy nie są organizmami.

Kwasy nukleinowe - znane są od około 150 lat. Początkowo nazywane nukleiną (nukleus- jądro komórkowe), nazwano je tak, bo ich obecność stwierdzono w jądrach komórek drożdży i plemników. Gdy stwierdzono, że mają charakter kwasowy nazwę zmieniono na kwasy nukleinowe. Dokonano podziału na dwie grupy: RNA – rybonukleinowe i DNA – deoksyrybonukleinowe, podzielono je gdy wykazano, że są w nich dwa różne cukry: ryboza i deoksyryboza.

Każdy organizm ma różne rodzaje kwasów DNA, co pociąga różnice w RNA, im organizmy bliżej spokrewnione tym DNA jest bardziej podobne, co pociąga podobne cechy.

Każdy organizm ma własny kwas nukleinowy. Identyczny DNA mają tylko bliźnięta jednojajowe.

Wszystkie kwasy RNA powstają na matrycy DNA.

W 1953 roku amerykanin J. Watson i anglik F. Crick stworzyli dzisiejszą koncepcje budowy DNA i występowanie RNA. Przed tym odkryciem powstawały różne hipotezy lecz były nietrafne. Za to odkrycie w 1963 roku otrzymali nagrodę Nobla. Odkrycia dokonali dzięki zdjęciom redgenowskim które wyniósł człowiek z pracowni pani Rosalind Franklin która dopominała się o nagrodę.

DNA jest to materiał genetyczny i dowodzą tego rozmaite doświadczenia.

DOŚWIADCZENIE Z ACETABULARIĄ HAMMERLINGA  

Acetabularia – protist, jednokomórkowy glon.

Jeden z gatunków różni się od pozostałych formą parasolika. W doświadczeniu tym Hammerlig wykazał, że informacje genetyczne (materiał genetyczny) mieści się w jądrze i jadro decyduje o regeneracji i cechach organizmu.

DOŚWIADCZENIE GRIFFITHA

Griffith pracował w latach 20 XX wieku i zauważył, że wśród bakterii (pneumokoków – bakterie zapalenia płuc) są ich dwa typy. Jedne pokryte szczelną ścianą komórkową i nazwał je gładkie, drugie pozbawione ściany komórkowej nazwał szorstkie. Te pozbawione ściany komórkowej to mutanty.

Griffith zakażał tymi bakteriami myszy i zauważył, że po wprowadzeniu bakterii gładkich myszy chorowały i umierały, gdy wprowadzał bakterie szorstkie myszy nie chorowały. Można wywnioskować, że bakterie straciły w wyniku mutacji zjadliwość.

Następnie zabił bakterie gładkie (zjadliwe) temperaturą i wprowadził szorstkie i choroba nie wystąpiła.

Połączył żywe bakterie szorstkie z martwymi gładkimi (chorobotwórczymi) i okazało się, że przy tej mieszance myszy chorują. Griffith wywnioskował, że gen z bakterii martwej zjadliwej jest przekazywany do żywej nie chorobotwórczej.

W latach 60 XX wieku badacze amerykańscy przeprowadzili te próbę ponownie. Pobrano próbkę od chorych myszy i rozłożyli ją i stwierdzili, że te bakterie w porównaniu z niezjadliwymi mają dodatkowy fragment DNA.

Przekazanie informacji genetycznej z jednej bakterii do drugiej bez niczyjego pośrednictwa, albo pobranie fragmentu DNA z otoczenia, czyli pożywki nazwano transformacją.

Doświadczenie

Koniugacja u bakterii. W czasie koniugacji uczestniczy plazmidowy DNA. Biorca zyskuje nowe cechy.

Doświadczenie

Transdukcja – jest to przekazywanie informacji genetycznej z jednej bakterii do drugiej za pomocą bakteriofaga.

Kiedy bakteriofag zostanie namnożony w komórce bakterii komórka ulegnie rozpadowi. Rozpadowi ulega również bakteryjny DNA. Bakteriofag wstrzykując własny DNA do bakterii wstrzykuje mały fragment DNA bakterii poprzednio zniszczonej.

NUKLEOTYD – składa się z 3 cząsteczek; jest monomerem kwasu nukleinowego. Pojedynczy składa się:

·         ZASADA AZOTOWA

DNA: adenina, guanina, cytozyna, tymina

RNA: adenina, guanina, cytozyna, uracyl

Zasady purynowe: adenina, guanina

Zasady pirymidynowe: cytozyna, tymina, uracyl

Zasada azotowa- organiczny związek azotowy o odczynie zasadowym

Zasady azotowe rozróżniamy po budowie:

·         Puryny – są 2 pierścieniowe

·         Pirymidyny – są 1 pierścieniowe

Puryny i pirymidyny tworzą komplementarne pary:

W DNA: A – T; C – G

W RNA: A – U; C – G

·         CUKER PENTOZA

Deoksyryboza w DNA

Ryboza w RNA

·         RESZTA KWASU FOSFOROWEGO (ORTOFOSFOROWEGO) – H₃PO₄

NUKLEOZYD – nukleotyd bez reszty fosforanowej

Cząsteczki DNA są 2 niciowe, czyli cząsteczka kwasu DNA zbudowana jest z 2 polinukleotydowych łańcuchów. Te 2 łańcuchy skręcają się wokół siebie tworząc podwójną helisę. Dwa łańcuchy w tej cząsteczce biegną do siebie przeciwnym końcem.

Na jeden skręt podwójnej helisy przypada 10 par nukleotydów. Łańcuchy te trzymają się razem dzięki specjalnym wiązaniom.

Cząsteczki DNA są bardzo duże, szczególnie w komórkach eukariotycznych. Wykryto nawet takie które mają 1 m długości.

Rola DNA polega na tym, że decyduje o rodzaju powstającego DNA. O powstawaniu białka decyduje mały fragment DNA, czyli gen.

O wbudowaniu 1 aminokwasu do białka decydują 3 nukleotydy z DNA.

WIĄZANIA W DNA

Nukleotydy wzajemnie jeden z drugim, w obrębie jednego łańcucha powiązane są wiązaniami diestrowymi, które powstają między reszta fosforanową i cukrem.

W obrębie nukleotydów są wiązania glikozydowe pomiędzy cukrem, a zasadą azotową.

W DNA występują jeszcze wiązania wodorowe i występują między zasadami azotowymi położonych naprzeciwko nukleotydów. Mogą one powstawać tylko między A – T i G – C.

·         Adenina z tyminą tworzy wiązanie słabsze podwójne

·         Guanina z cytozyną tworzą wiązanie mocniejsze potrójne

Zasada komplementarności oznacza, że komplementują, czyli pasują do siebie tylko adenina z tyminą i guanina z cytozyną. Okazało się, że w Dna jest tyle samo guaniny co cytozyny i adeniny co tyminy.

Kwasy RNA to pojedyncze łańcuchy, tylko tRNA w pewnych fragmentach tworzy podwójną nić.

Występowanie kwasów DNA i RNA:

Kwasy DNA występują głównie w jądrze komórkowym w chromosomie oraz w małej ilości w mitochondriach i chloroplastach tzw. DNA cytoplazmatyczny.

Kwasy RNA zlokalizowane są przede wszystkim w rybosomach 50%, w jądrze komórkowym w jąderku oraz cytoplazmie.

DNA – jest to nośnik informacji genetycznej, czyli w nich zapisane są rodzaje białek tworzonych w komórce, a od rodzaju białek zależą cechy organizmu.

RNA – mają zadanie wynieść informacje o rodzajach białek z jądra komórkowego do rybosomów, gdzie informacja ta jest realizowana.

Replikują (podwajają) się tylko kwasy DNA, a wszystkie kwasy RNA powstają na matrycy małych odcinków DNA, czyli genów.

Różnice między DNA i RNA
	DNA	RNA
Występowanie	Jądro komórkowe (również mitochondria i chloroplasty)	Cytoplazma, rybosomy, jądro komórkowe
Struktura przestrzenna cząsteczki	Zawsze podwójna helisa (u niektórych wirusów wyjątkowo pojedyncza)	Najczęściej pojedyncza nic różnie ułożona
Budowa nukleotydu	·         Reszta kwasu fosforowego ·         Cukier deoksyryboza ·         Jedna z zasad azotowych: adenina, guanina, cytozyna, tymina	·         Reszta kwasu fosforowego ·         Cukier ryboza ·         Jedna z zasad azotowych: adenina, guanina, cytozyna, uracyl
Funkcja	Jest nośnikiem informacji genetycznej	Umożliwia realizację informacji genetycznej
Wielkość cząsteczki	Często bardzo duże liczące nawet miliony nukleotydów	Mniejsze, liczące kilkaset do kilku tysięcy nukleotydów
Rodzaje (frakcje i ich funkcje)	Ze względu na rodzaj informacji wyróżnia się kilka frakcji m.in. kodujący DNA zawierające informacje o budowie białek i niekodujący DNA	- mRNA (informacyjny) przekazuje informacje genetyczną z jądra do cytoplazmy - tRNA (transportujący) transportuje aminokwasy z cytoplazmy do rybosomów - rRNA (rybosomalny)- buduje rybosomy